Praca socjalna
Wydział Nauk Społecznych
Uniwersytet Śląski w Katowicach

Specjalizacja

Mediacje i negocjacje
Rewitalizacja i organizowanie społeczności lokalnej
Gerontologiczna praca socjalna
Zarządzanie w pracy socjalnej i ekonomii społecznej

Poziom

studia drugiego stopnia

Tryb

studia stacjonarne

Język w jakim prowadzone są zajęcia

polski

Praktyki zawodowe

Wymiar i czas trwania praktyk ustalany jest przez dany wydział lub instytut, na którym kierunek jest prowadzony.

Perspektywy zawodowe

Absolwenci wyposażeni są w kompetencje i odpowiednie umiejętności działania w obszarze szeroko rozumianej pomocy społecznej, w organizacjach pozarządowych, w administracji rządowej i samorządowej odpowiedzialnej za realizację zadań polityki społecznej. Zdobywają przygotowanie do pracy w: regionalnych ośrodkach polityki społecznej, powiatowych centrach pomocy rodzinie i ośrodkach pomocy społecznej, a także do pracy: z rodzinami zastępczymi, w placówkach opiekuńczo-wychowawczych, w domach pomocy społecznej dla osób starszych oraz niepełnosprawnych intelektualnie, psychicznie i fizycznie, w jednostkach organizacyjnych do spraw zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu, w ośrodkach wsparcia, w placówkach dla osób bezdomnych, dla osób uzależnionych, w zakładach karnych, w ośrodkach dla uchodźców oraz w organizacjach pozarządowych zajmujących się diagnozowaniem sytuacji, wspieraniem rozwiązań i przeciwdziałaniem problemom (stowarzyszenia, fundacje).
Absolwenci kierunku praca socjalna:
Posiadają interdyscyplinarną wiedzę, umożliwiającą rozumienie obserwowanych procesów oraz sprawne przygotowanie planu pomocy i jego wdrożenie,
Cechują się świadomością zagrożeń społecznych, ale też umiejętnością odkrywania, rozwijania i wykorzystywania potencjału środowiska,
Potrafią przeprowadzić badania w wybranych obszarach problemowych i konstruują strategie ich rozwiązywania,
Sprawnie komunikują się w środowisku oraz są gotowi do podjęcia współpracy z innymi specjalistami, a w swojej aktywności kierują się zasadami etyki zawodowej,
Posiadają umiejętności obserwowania, diagnozowania, racjonalnego oceniania sytuacji, analizowania motywów i wzorców ludzkich zachowań oraz prowadzenia otwartego dialogu,
Posiadają umiejętność przywracania lub podtrzymywania właściwych interakcji między jednostkami a społeczeństwem, projektowania społecznego oraz inspirowania zmian społecznych, inicjowania nowych form pomocy oraz powoływania instytucji świadczących pomoc,
Świadomi swoich możliwości i ograniczeń wyznaczają kierunki dalszego samorozwoju.